آتلانتیس های دنیای واقعی (بخش پایانی) - مجله سرگرمی

این که چرا داستان های نهفته پشت شهر افسانه ای آتلانتیس ذهن ما را درگیر خودش نموده است، دلیل دارد. ایده اینکه کل یک شهر به یکباره زیر امواج ناپدید شود، تفکری وحشتناک است. شهرهایی که همانند آتلانتیس افسانه ای نیستند و در واقعیت چنین اتفاقی را تجربه نموده اند.

مقاله مرتبط:

5. روستای Mulifanua، ساموآ

اقوام لاپیتا ساکنان اصلی میکرونزی و پلینزی بودند. این قوم پس از ترک تایوان و آسیای شرقی در 2,000 سال قبل از میلاد، در جزایر مستقر شدند و تا سال 500 پیش از میلاد تعداد بیشماری سکونت گاه در سراسر جزایر اقیانوس آرام ساختند. این قوم، ماهیگیران و دریانوردانی بسیار ماهر بودند که همچنین برای مهارت بسیار متمایزشان در سفالگری مشهور بودند. کشف بیش از 4,000 تکه سفال در ساحل جزیره آپولو (Upolu) تایید می نماید این سکونت گاه باستانی که در حال حاضر به زیر آب های اقیانوس آرام رفته است، یکی از روستاهای منطقه لاپیتا بود. باستان شناسان بنا بر پیشه ای که در 3,000 سال قبل و در طول دوره مهاجرت و ساکن شدن در سراسر جزایر جریان داشت، آن را تاریخ نگاری نموده اند. جزیره آپولو تنها محل زندگی تایید شده ی مردم لاپیتا است که در ساموآ یا ساموآی آمریکایی قرار گرفته است. باور غالب این است که در زمانی که مردم در اینجا زندگی می کردند، این ناحیه یک ساحل وسیع شنی بوده است. با وجود اینکه کمی بیشتر از تکه های سفالی از روستای Mulifanua باقی مانده است، تصور می شود که زمانی این روستا، یکی از روستاهای چوب پای (خانه هایی سنتی که بر پایه های چوبی باریک و بلندی روی سطح آب بنا شده اند) متمایز لاپیتا بوده است. معین نیست که چه تعداد روستای دیگر در این جزایر وجود داشته است، چرا که پس از چند قرن، سطوح آبی شدیدا متغیر است و نقطه ای که زمانی خط ساحلی بوده، ممکن است در حال حاضر مرکز یک جزیره باشد.

4. خلیج کامبای یا خامبات (Gulf of Cambay)، هند

در سال 2002، خرابه های یک شهر باستانی شگفت انگیز در خلیج کمبی کشور هند پیدا شد. این شهر قدیمی که در 40 متری عمق آب دفن شده است به طور کاملا تصادفی، توسط سازمانی که در حال اجرا تحقیقات درباره آلودگی آبی بود، کشف شد. این شهر از آن چیزی که امروزه می دانیم قدیمی تر است، تا آنجایی که باستان شناسان قدمت آن را تا 5,000 سال تخمین می زنند. سابقا، شهر 4,000 ساله هاراپان (Harappan) به عنوان مهد زندگی شناخته می شد. شهر پررونق واقع شده در میان دو رود و با سیستم های ذخیره سازی آب، خیابان های خوش ساخت، بندرها و استحکامات که برای مدتی به طرز قابل توجهی پیشرفت کرد. اکنون بعضی بر این باورند مردمی که هاراپان را تاسیس کردند زاده این شهر قدیمی تر (خلیج کامبای) بوده اند و شاید به دلیل بلعیده شدن آن توسط آب ها مجبور به ساخت هاراپان شده اند. تکه های سفالی، مهره های تزئینی و مجسمه هایی همراه با استخوان و دندان انسان از این شهر تازه کشف شده پیدا شده اند. با انجام تست های عمرسنجی با استفاده از عنصر کربن روی بقایای انسانی، عمر آن ها نزدیک به 9,500 سال تخمین زده شده است. در آن موقع، سطوح آب اقیانوس بیشتر بود و امروزه پائین تر از آن دوره قرار گرفته است. این شهر باستانی در نهایت بر اثر ذوب آخرین یخ های عصر یخبندان و افزایش سطح آب، غرق شد. باقی مانده های ساکنان این شهر اکنون زیر آب هستند. ایده وجود این تمدن باستانی موردی است که مردم زیادی درباره آن حرف می زنند، اما طبق آنالیز های واحد شتاب رادیو کربن دانشگاه آکسفورد، تکه های چوبی و دیگر قطعاتی که از این محل بازیابی شده اند، در شرایط بسیار خوبی به سر می برند و سن سنجی کربن روی چنین قطعاتی بسیار دقیق است.

3. خرابه های دوران ماقبل اینکای دریاچه تیتیکاکا، بولیوی/پرو

دریاچه تیتیکاکا به عنوان مرتفع ترین دریاچه قابل کشتیرانی، به مدت طولانی رازی را درون خود نهفته است. حتی امروزه بومی ها اعتقاد دارند که این دریاچه مقدس است و برای مدتی عمق و سختی غواصی در آن، این تصور را به وجود آورده بود که دریاچه سعی دارد به طرز عجیبی رازهای خود را محفوظ نگه دارد. اخیرا، گروه های غواصی از Akakor Geographical Exploring برای سندیت دادن به خرابه هایی که در کف دریاچه پیدا نموده اند، بیش از 200 عملیات غواصی انجام داده اند. وجود چالش غواصی در بخش های عمیق، باعث سرخوردگی و ناامیدی این گروه نشده است. باستان شناسان خرابه های یک مجموعه معبد قدیمی را پیدا نموده اند که قدمت آن به دوران ماقبل اینکاها باز می شود. سن این مجموعه را که شامل یک معبد، جاده ها، دیواره ها و چندین تراس (برای رشد محصولات زراعی) می شود، حدود 1,500 سال تخمین زده اند. داستان هایی در طول چند نسل میان خانواده های بومی دست به دست شده اند. این خانواده ها داستان شهری گمشده زیر آب را بازگو می نمایند و تا این اواخر، فناوری کافی برای غواصی وجود نداشته است. این مجموعه معبد در عمق 20 متری آب کشف شده است و غواصان با کشف اولین سرنخ و دنبال کردن آن، به این مجموعه رسیده اند. طبق افسانه های قومی مردم اینکا، دریاچه تیتیکاکا محل پیدایش کل تمدن اینکاها است. مدت های طولانی است که گفته می شود این دریاچه محل شهری باستانی به نام واناکو (Wanaku) است و همچنین شایعه شده بود آخرین مکانی که طلای دزدیده شده توسط فاتحان اسپانیایی در آن پنهان شده این دریاچه است. مصنوعات بیشماری در این محل کشف شده اند که شامل تکه های طلا، مجسمه های سرامیکی، مجسمه ها و بشقاب های سنگی، استخوان انسانی و حیوانی و همچنین ظرف های بخور می شوند.

2. اتلیت-یام (Atlit-Yam)، سرزمین اشغالی

اتلیت-یام نامی است که به چندین شهرک عصر نوسنگی در طول ساحل کرمل داده شده است. منطقه ای گسترده که شامل چاه های سنگی باستانی، پی هایی مربوط به خانه های مسکونی و دیگر بناها، فنداسیون های مدور و جاده های قدیمی می شود. برآورد شده است که این بناها بین 7,550 تا 8,000 سال قبل ساخته شده اند و باور می رود که پس از یک سونامی ناگهانی (احتمالا بر اثر فوران یک آتشفشان)، این ناحیه به زیر آب فرو رفته است. در مرکز این سکونت گاه محافل سنگی باستانی وجود دارد که فرمی از عبادت گاه های (زمین عبادت) مذهبی شامل چشمه های آب شیرین است. بعضی از سنگ ها مانند محفل های (دوری) سنگی سنتی به صورت قائم ایستاده اند، در حالی که به نظر می رسد صفحه های سنگی دیگر به عنوان سنگ های قربان گاه و محراب استفاده می شده اند. به علاوه باقی مانده های انسانی هم در این محل پیدا شده اند که شامل اسکلت 65 مرد، زن و بچه می شوند. آنالیز اسکلت ها نشان می دهد که چندین نفر از این اشخاص، بر اثر بیماری سِل جان داده اند که این موضوع این محل را به میزبان اولین موارد شناخته شده این بیماری کشنده تبدیل می نماید. همچنین ابزارهای سنگی و استخوانی به همراه دانه گیاهان اهلی مانند کتان و جو در این ناحیه کشف شده اند. شواهد نشان دهنده جامعه ای است که نه تنها متکی به ماهیگیری بوده بلکه حیوانات اهلی و کشاورزی هم در آن نقش بسزایی داشته اند.

1. شهر باستانی Baiae، ایتالیا

Baiae شهر رومی باستانی ای که مقدار کمی مانند سدوم و گومورا (شهرهای ذکر شده در کتاب پیداش و سراسر کتاب مقدس عبری) و تا حد زیادی مانند لاس وگاس امروزی بود. این شهر در واقع زمین بازی نخبگان، ثروتمندان و افراد سرشناس، محل تعطیلات دائمی برای افرادی همچون ژولیوس سزار و نرون در زمان خود بود. چشمه های داغ، بخشی از جاذبه های این شهر بودند. این چشمه ها در یک سری دهانه آتشفشانی قرار داشتند و منبعی دائمی از آب های گرم برای حمام و چشمه آب معدنی (اسپا) را فراهم می کردند. در قرن هشتم میلادی، اعراب وحشی به این ناحیه حمله کردند و شهر را به یغما بردند. این شهر هیچ وقت بازیابی نشد و انتها در حدود قرن پانزدهم میلادی متروکه شد. هرچند، همزمان سطح آب در حال افزایش بود و شهر به آرامی غرق شد، چرا که روی خلیج واقع شده بود. حتی دریچه های آتشفشانی که سر جای اولی خود در شهر قرار داشتند نیز تغییر کردند و شهرهای دیگر این ناحیه مانند پوتزولی و میزنو (Miseno) به زیر امواج فرو رفتند. امروزه، کل این ناحیه محل تفحص باستان شناسی است که می توان با استفاده از تورهای قایق سواری، بالای خرابه های آن به گشت و گذار پرداخت یا با استفاده از غواصی اسکوبا (غواصی به همراه لوله تنفسی) در میان این خرابه ها به جستجو مشغول شد. این منطقه پهناور شامل مجسمه های اودیسه و یک همراه (نام شهر به خاطر هدایتگری او Baiae نامیده شد)، یک بندرگاه که در 37 سال قبل از میلاد به سفارش مارکوس ویپسانیوس آگریپا (یک نظامی اهل روم) ساخته شد، ویلاها، دالان ها و باقی مانده هایی از صدف باستانی رومی و استخرهای پرورش ماهی می شود. همچنین ویلای Pisonian که در قرن اول پیش از میلاد ساخته شد، پس از آن توسط امپراطور نرون غصب و خانواده مالک آن به دلیل توطئه علیه امپراطور کشته شدند. غواصان می توانند میان مجموعه حمام گشت و گذار و خیابان های باستانی روم را در کف این شهر دنبال نمایند. امیدوارم این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد. لطفا نظرات خود را در قسمت دیدگاه ها با ما در میان بگذارید. منبع: urbanghostsmedia

نماشو: نماشو، طراحی سایت، سئو، چاپ و طراحی گرافیکی را به ما بسپارید.

دوست بلاگ: دوست بلاگ | وبلاگ سیستم مدیریت محتوای دوست بلاگ