نمایشنامه نویسان تبریزی با زبان مادری آشنایی خوبی ندارند - مجله سرگرمی

اکبر شریعت در گفت وگو با خبرنگاران، با اشاره به روند رو به رشد تئاتر تبریز در دو دهه اخیر، گفت: تعداد نمایش ها، هنرمندان تئاتر و تماشاگران همیشه رو به رشد بوده و تئاتر به زبان بومی نیز از لحاظ کمی و کیفی پیشرفت چشمگیری داشته است.

وی اضافه نمود: با وجود پیشرفت در این حوزه هنوز جریانی به نام تئاتر بومی که دارای متن ترکی و موضوعات فرهنگی، اجتماعی و سایر مسائل منطقه باشد در تبریز وجود ندارد، در واقع تئاترهایی با مشخصات بومی در تبریز همیشه بوده اند اما این نمایش ها تاکنون به یک جریان و حرکت قوی تبدیل نشده اند.

وی در مورد زیرساخت های تئاتر، اظهار کرد: تئاتر تبریز از لحاظ زیرساخت هایی همچون سالن ها و امکانات فنی محروم است و این حوزه به خاطر کم توجهی های مسئولان تاکنون نتوانسته پابه پای دیگر حوزه ها پیش برود که این امر مسائل و معضلات بسیاری برای اهالی تئاتر ایجاد نموده است.

شریعت اضافه نمود: مهم ترین مشکل تئاتر تبریز کمبود سالن نمایش است و سالن های موجود نیز مطابق با استانداردهای دنیای نیستند.

وی اضافه نمود: با وجود دانشگاه هایی مانند دانشگاه نبی اکرم و آکادمی های بسیاری که اغلب به مبحث تئاتر اختصاص دارند و جشنواره هایی هم چون جشنواره نمایشنامه نویسی میرزا آقا تبریزی که روز به روز تخصصی تر می شوند، شهر تبریز هنرمندان بسیاری دارد و فقط با کمبود سالن و امکانات فنی رو به رو است.

وی با بیان این که قیمت بلیط تئاتر در تبریز از هیچ قانون نوشته شده ای تبعیت ننموده و هیچ ارگانی برای مشخص قیمت بلیط وجود ندارد، اظهار کرد: قیمت بلیط توسط خود تئاتری ها مشخص می گردد که اغلب این قیمت ها تفاوت اندکی در حد 5 هزار تومان با هم دارند، بلیط تئاتر در تبریز در محدوده 20 تا 25 هزار تومان است که این مبلغ برای یک نمایش، کم بوده و حتی با این قیمت، پرفروش ترین تئاترهای تبریز نیز ضرر می بینند.

نویسنده تبریزی گفت: درآمد بازیگران تئاتر تبریز جوابگوی دخل و خرج زندگی آنها نیست، با این حال تئاتری ها نمی توانند سطح قیمت بلیط را هم افزایش دهند چون با ریزش مخاطب روبرو می شوند، زیرا مخاطب تئاتر تبریز بر خلاف کنسرت، از طبقه مرفه جامعه نیست.

وی ادامه داد: برای حل معضل کمبود درآمد بازیگران تئاتر باید طیف مخاطبان تئاتر گسترش یافته و تهیه نمایندگانی از بخش خصوصی وارد تئاتر تبریز شوند که در این راستا اهالی تئاتر تبریز کوشش هایی می نمایند اما به دلیل انفرادی بودن اغلب این حرکت ها، نتیجه ای موثر، بلندمدت و فراگیر حاصل نمی گردد.

وی در مورد جشنواره بین المللی تئاتر الف که در آذرماه در تبریز برگزار می گردد، گفت: جشنواره هایی از این قبیل با مهیا کردن فرصتی برای دیدن نمایش های سایر نقاط ایران و دنیا فرصتی را برای تئاتری های تبریز ایجاد می کند تا با بازاریابی نمایش های خود، ارتباطی با مسئولین، هنرمندان کشوری و دنیای برقرار نمایند، اما تئاتری ها تاکنون فقط به فکر اجرای عمومی در شهر خود بوده و به حضور در تعداد محدودی از جشنواره های داخل کشور دلخوش هستند.

وی در مورد مشکل نبود نمایشنامه بومی در تبریز، گفت: کارگردانان کاربلد، بازیگر، طراح صحنه و دیگر عوامل هنری بسیاری در تبریز وجود دارد اما تعداد نمایشنامه نویسان بسیار اندک بوده و قابل مقایسه با تعداد کارگردانان شهر نیست.

وی درخصوص نویسندگان نمایشنامه های ترکی، اظهار کرد: تعداد این نویسندگان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد، زیرا کارگردانان تبریزی به دلایل نامشخصی مایل به همکاری با نویسندگان همشهری خود نیستند و اغلب کسانی که دستی در نوشتن و کارگردانی دارند، نوشته های خود را کارگردانی می نمایند اما چرا باید نوشته یک نویسنده و کارگردان را فرد دیگری کارگردانی نکند!

شریعت با یادآوری وضعیت نامطلوب تئاتر ترکی در تبریز، گفت: نویسندگان تئاتر ترکی در تبریز بسیار اندک بوده و فعالیت آن چنانی ندارد و بعضی نیز عطای تئاتر را به لقای آن بخشیده و رفته اند بدون این که نویسنده جدیدی جایگزین آنها گردد.

وی با بیان اینکه مسئله تئاتر تبریز کمبود نویسنده جدید نیست، اظهار کرد: اعتمادی به نویسندگان بومی وجود ندارد که این معضل پیش از هر چیزی گریبان نویسندگان جوان را می گیرد.

وی با یادآوری این که عمر نمایش بومی در تبریز اندک است، گفت: نمایش های بومی تبریز با روند کندی رو به جلو حرکت می نمایند که برای تسریع نیازمند یک حرکت و جریان سیستماتیک و مورد حمایت اغلب تئاتری ها هستند.

وی ادامه داد: اگر حداقل یک تئاتر ترکی هر ماه به روی صحنه های نمایش تبریز برود یک حرکت قدرتمند در راستای پا دریافت تئاتر بومی و بهبود نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت ایجاد می گردد که نیازمند ورود نویسندگان جوان، کارگردانان و تهیه نمایندگانی با درک بالا است.

نویسنده تبریزی با بیان این که تئاتر در سراسر دنیا به زبان مردم هر منطقه نوشته و اجرا می گردد، گفت: باید در کنار تئاتر به زبان فارسی، تعداد نمایش ها به زبان بومی در هر منطقه بیشتر باشد، جشنواره های ملی که به زبان رسمی برگزار می شوند، زبان های بومی و تئاترهایی به زبان های بومی را به حاشیه می کشانند که در این راستا راه اندازی جشنواره های بومی یا منطقه ای، شاید بتواند به رشد تئاتر بومی یاری کند.

وی مهم ترین تفاوت بین نمایشنامه های خارجی و بومی را مسئله فرهنگی، اجتماعی خواند و اضافه نمود: اغلب نمایش های خارجی دارای خصوصیات ولایتی و ایالتی هستند که با وجود درک نمایشنامه های شکسپیر، میلر یا تنسی ویلیامز، این نمایش ها فاقد رنگ و بوی منطقه تبریز بوده و اسم ها، برخوردها، رفتارها با زندگی روزمره مردم شهر متفاوت هستند.

وی ادامه داد: صمیمیتی که یک نمایشنامه بومی در مخاطب ایجاد می نماید بسیار پررنگ تر از یک نمایشنامه خارجی است، با دیدن شخصیت های نمایش بومی در کوچه پس کوچه های تبریز، حس آشنا بودن با آن ها و مسائل و مسائل آنها باعث برقراری ارتباط بیشتری با آن ها می گردد.

شریعت در مورد مخاطبان تئاتر تبریز بیان نمود: طیف مخاطبان تئاتر تبریز، به کیفیت اجراها، آوازه هنرمندان و آثار، بیشتر از ماهیت بومی و غیر بومی بودن نمایش ها اهمیت می دهند اما شاید بتوان با گسترش طیف مخاطبان تئاتر، کشاندن مردمان کوچه و بازار به سالن های تئاتر و تغییر محدوده سنی مخاطبان تئاتر که اغلب جوان هستند، تماشاگران بیشتری را نسبت به تئاترهای دیگر جذب کرد.

وی تاکید نمود: گسترش طیف مخاطبان برای تئاتر تبریز لازم بوده که در غیر این صورت تئاتر بومی و غیربومی تبریز با این محدوده مخاطبان آینده درخشانی نخواهد داشت.

به گفته وی نمایشنامه های ترکی حیدبابابه سلام نوشته دکتر لاله، ستارخان نوشته آقای نادر ساعی ور، من اوچونجو نفریدیم و آنا یوردوم آذربایجان نوشته آقای محمد رمضانی، نمایش اتابک پارکینین تراژدی سی نوشته آقای مرتضی هاشم پور و پاشا نوشته اکبر شریعت با موضوع تاریخ تاکنون بقه روی صحنه رفته اند.

وی گفت: فارغ از بحث کیفیت، هر یک از آثار ذکر شده دارای صندلی خاصی هستند که اغلب با استقبال خوبی نیز روبرو شده اند.

به گفته وی، نمایشنامه های خارجی کرگدن نوشته یونسکو و با کارگردانی کامران قربانی و آنتیگون به کارگردانی علی پوریان، با ترجمه ترکی منیره اکبرپوران روی صحنه رفته اند که کارهای بسیار ارزشمندی محسوب می شوند.

شریعت با بیان این که می توان نمایشنامه های فارسی را به زبان ترکی ترجمه کرد، گفت: این تبادل می تواند اتفاق های مبارکی را رقم بزند چرا که اغلب نویسندگان ما به زبان فارسی آشنایی زیادی دارند.

وی اضافه نمود: نمایش موسیو اثری از بنده به زبان ترکی و با موضوع دوران مشروطیت و محاصره تبریز، مراحل مختلف را پشت سر گذاشته و به زودی روی صحنه خواهد رفت.

namasho.com: نماشو: آگهی رایگان، رپورتاژ خبری، طراحی سایت، سئو و بهینه سازی وبسایت

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها